Od Merci C.D.Tramp

-Znaczy....bo...bo...ja...-jąkałam się - nie wiem czy...wypada...na pewno będę tylko zbędnym problemem i będę przeskadzać...

-No co ty...-poklepał mnie po plecach jakbyśmy znali się od wielu lat.

-Skoro tak...to czemu by nie skorzystać...ale mam nadzieję,że nie będę ci przeszkadzać...-odruchowo a zarazem energicznie wstałam (jak to ja) patrząc wyczekująco na psa. W sumie ciekawiło mnie...gdzie mieszka. Chciałam poznać go z tej...złej strony...jeśli w ogóle ją miał. Gdyby się zastanowić...znam go dobrze...a jednak w ogóle...
-Nie będziesz przeszkadzać...nie traćmy czasu, zaraz zastanie nas noc. Chodźmy! - wydał komendę a ja delikatnie i zgrabnie ruszyłam za nim. Szliśmy dość długo wi zniecierpliwiona spytałam.
-Daleko jeszcze?-spuściłam od niechcenia łeb. W głowie...milion myśli. W sercu szamotanina. A jednak nie dawałam po sobie poznać,że coś jest nie tak.
-Kawałek.-uszliśmy może z 20 metrów a naszym oczom ukazała się jaskinia.Pies po chwili rzekł patrząc na moją wyziębioną twarz.-Oto ona.
-W końcu - mogło się wydawać,że na beszczelnego wbiegłam do jaskini jednak temperatura na polu błyskawicznie spadała a ja nie byłam tak zahartowana jak inne psy.
-Ładnie tu masz...-weszłam do przytulnej choć (jak to u jaskiń) wilgotnej. Było tam dużo cieplej więc błyskawicznie się rozgrzałam. Tramp przygotował mi miejsce do spania. Ułożyłam się wygodnie.
-Idę coś upolować,zaczekaj,dobrze?-zerknął na mnie gdy wychodził.
-Nie ma sprawy.-gdy wyszedł czas zaczął mi się dłużyć a myśli zaczynały powoli zataczaćkrąg nad kresem mego życia. Dla zabicia czasu zaczęłam śpiewać:

Moje życie jest...takie proste
Poznaje tyle psów...
A dalej uważam,że życie odkłada mnie na bok.
Uśmiechnięte twarze innych
Słabych by dobiły te myśli...
Lecz ja nie dam nigdy się!
Pokazuje całemu światu co potrafię...
I mówie głosnó nie!
Taka pra...-zauważyłam,że Tramp stoi i patrzy na mnie jak na posąg. Była to bardzo niezręczna sytuacja....


Tramp?


Przepraszam,że tyle czekałaś. Ale mimo to masz CD