Od Hiro C.D. Dancelota

Niejaki Dancelot oddalił się ode mnie ze spuszczonym łbem. Wyglądał na zdenerwowanego, aczkolwiek ja nie miałem zamiaru go opuścić.

-Cóż za brak wychowania...- mruknąłem do siebie otrzepując się z kurzu.

-Co żeś powiedział!?- wykrzyknął rozwścieczony Dancelot. Podkuliłem ogon pod siebie.

-Ależ nic paniczu Dancelot- spróbowałem się usprawiedliwić. Dancelot uspokoił się trochę i spojrzał na mnie ponownie. Miałem wrażenie, że chce przekłuć mnie wzrokiem. Przez chwilę zapomniałem, iż jestem od niego wyższy i prawdopodobnie równie silny. 

-Co to za żałosna mowa?- zakpił Dancelot. 

-Żałosna, powiadasz? Jest godna podziwu, moim zdaniem- odrzekłem z dumą. 

-Chyba sobie żartujesz!

-Ja nigdy nie żartuję - warknąłem. Czułem się doprawdy zlekceważony, czego bardzo nie lubiłem. Moją największą wadą jest to, iż łatwo wyprowadzić mnie z równowagi i Dancelot właśnie zaczynał to robić. 

-Wybacz mi paniczu Dancelot, nie chciałbym niepotrzebnego rozlewu krwi. Jednak nie lubię gdy się mnie lekceważy, a pan niestety właśnie to zrobił...- westchnąłem.

Paniczu Dancelot? 

~~Weno, proszę, powróć!