Od Arthura C.D. Hiro Azumy

-Azuma! - próbowałem go przekrzykiwać - Lepiej abyś się nie zmieniał!

(...) Znaleźliśmy się w innym miejscu (...)

Jednak po chwili zacząłem się śmiać i biegać wraz z psem. Śnieg sypie,a... Niedługo wiosna..Ah...Koniec białego puchu,potem upał... Słońce.. Nagle uniosłem nos i zobaczyłem,że śnieg przestaje padać i wychodzi... Żółte Słońce. Zrobiło się ciut cieplej,a wiatru nie było.

-Niee.... - jęknąłem cicho.

-Spokojnie,sir. - pocieszał mnie Azuma - to nie koniec zimy,chłodu i cudów natury. 

Po czym uśmiechnął się,a ja odwzajemniłem gest. Dobrze,że przynajmniej nic nie topniało... Najgorsze było drzewo nad nami i sople. Dałem znak głową Hirowi,abyśmy już szli. Pokiwał łbem. Znaleźliśmy się w innym miejscu.

-Hiro Azuma! - krzyknąłem do towarzysza - Patrz! Zachód słońca!

-Masz rację,paniczu Arthurze - uśmiechnął się szczerze - To przepiękny widok.

-No.. - jęknąłem - Ale.. Gdzie my jesteśmy?

Hiro zaczął się rozglądać i wyglądał na lekko zakłopotanego. Obydwoje w tej samej chwili westchnęliśmy.

Hiro Azuma?

I wena spierdzieliła ;_;