Od Azure CD Misia

Zmrużyłam oczy, przyglądając się uważnie nieznajomemu. Właściwie, widziałam go już raz, gdy odchodziłam od Rambo, jednak wtedy mu się nie przypatrzyłam. Byłam szczerze rozbawiona jego zachowaniem. W tych czasach wyjątkowo trudno o taką troskliwość...

 - Skąd mam pewność, że go nie otrułeś? - spytałam nieufnie, wiedząc jednak, że tego nie zrobił. Od kilku minut już go obserwowałam i zdawałam sobie sprawę, że nie zdążyłby nic zrobić z tym mięsem. Chciałam się podrażnić

 - Mam wrażenie, że znasz odpowiedź - odparł nadal spokojnym tonem

Głód zwyciężył, bo rzeczywiście byłam głodna. Pochyliłam się i, łypiąc co chwile na psa, zaczęłam jeść. Muszę przyznać, że zając był naprawdę dobry, chociaż zdarzało mi się trafiać na lepsze. Gdy wreszcie skończyłam, odrzuciłam kości i spojrzałam na nieznajomego.

 - Dobrze, a więc, może zaczniemy od początku? - zerknęłam na niego i ciągnęłam dalej - Jestem Azure

 - Carmel, mów mi Misiu... - odparł

Rzadko się uśmiecham, naprawdę rzadko. Jednak teraz z trudem powstrzymałam uśmiech. Misiu? Genialne przezwisko... pomyślałam cierpko. Mimo to udało mi się zachować taką samą minę i odpowiedziałam, nie zwracając uwagi na jego zdrobnienie. 

 - Kim jesteś w sforze?

(Misiu?)