Od Zampy - C.D. Lethal'a

Zatkało mnie.

Poważnie, oniemiałam.

Lethal na mnie nie patrzył. To dobrze, bo nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Mój wzrok błądził po otoczeniu, a mój umysł szukał najodpowiedniejszej odpowiedzi. W końcu po chwili ciszy nic nie wymyśliłam i poszłam na żywioł. Nie chciałam, by to milczenie jakoś źle odebrał.

- Więc Lethal. - zaczęłam. - To.. miłe. Schlebiasz mi. Ale... Nie wiem, czy ja coś takiego czuję.

Odważyłam się spojrzeć mu w oczy. Jednak on ciągle miał je zamknięte - ba, chyba zacisnął powieki.

- Przepraszam. - naszły mnie wyrzuty sumienia. Zaczęłam paplać jak najęta. - To nie to, że nic do ciebie nie czuję. Nie jesteś dla mnie zwykłym psem... Ale po prostu nie jestem do siebie przekonana... Może to wyjdzie w praniu, tak, pewnie tak będzie...

- Ej. - walnął mnie łapą. - Rozumiem. Masz do tego prawo...

- Nie. - przerwałam mu. - Nie rozumiesz. - położyłam się naprzeciw niego, wpatrując w oczy. - Jestem skomplikowana. Nie rozumiem sama siebie, więc tym bardziej nie zrozumie mnie ktoś z zewnątrz. Nie znasz prawdziwej mnie, tak naprawdę to zakochanie może tobie przejść, kiedy mnie odkryjesz...

- Ale to nie jest moje widzimisię. - zaprotestował.

Zamknęłam oczy. To mnie przerasta.

- Chcę spróbować. - wyszeptałam, niezbyt pewna czy naprawdę wydobyłam z siebie głos.

- Słucham? - zdziwił się. - Chcesz spróbować z miłością?

Nie chciałam mu tego tłumaczyć. Zwyczajnie na to lałam.

- Tak. - powiedziałam po prostu.

Lethal?

Haha, to do psa teraz należy decyzja...